Cześć!
Mam na imię Emil. Mam niecałe 25 lat i od niedawna jestem magistrem socjologii. Do czynienia z Programem Erasmus+ mam już od paru lat, podczas których udało mi się wziąć udział w kilku jego projektach. Dzisiaj chciałbym Wam jednak opowiedzieć o mojej ostatniej przygodzie, którą zakończyłem zaledwie kilka dni temu.
Od września 2020 do marca 2021 mieszkałem i pracowałem w małej wiosce Poggiardo na południu Włoch, czyli dokładnie na saaamym końcu obcasa! W Poggiardo odbyłem staż absolwencki Erasmus+, który można zrealizować w ciągu 12 miesięcy od zakończenia studiów. Miejsce, w którym miałem przyjemność pracować, to organizacja pozarządowa, zajmująca się projektami współfinansowanymi przez Program Erasmus+ oraz Europejski Korpus Solidarności. W organizacji objąłem stanowisko asystenta menedżera projektów. Do moich głównych obowiązków należało pisanie projektów społecznych dotyczących głównie wymian młodzieżowych oraz przygotowanie diagnoz projektowych, czyli swoisty research na zróżnicowane tematy. Podczas przygotowywania materiałów dowiadywałem się ciekawych rzeczy o Europie i Europejczykach. W ciągu 5 miesięcy nauczyłem się pisać projekty społeczne. Jestem samodzielnym autorem dwóch wymian młodzieżowych.
W Poggiardo znajdowałem się w niesamowicie zróżnicowanej kulturowo grupie stażystów oraz wolontariuszy. W kilkutysięcznej wiosce, było nas około dziesięciu osób. Mieszkanie dzieliłem z Turkiem, dwoma Portugalczykami, Hiszpanem, dwiema Tunezyjkami, Polką oraz Gruzinką. W organizacji miałem styczność jeszcze z kolejną Gruzinką, dwoma Turkami oraz Rumunką. Niesamowita mieszanka kulturowa!
Uwierzcie, że przebywając z ludźmi z innych części świata praktyczne przez 24 godziny dziennie, poznacie zupełne inne aspekty ich kultury, których nie sposób odkryć podczas mniej intensywnych kontaktów. Przez pięć miesięcy mieszkania z tymi wspaniałymi ludźmi, zawarłem niezwykle głębokie przyjaźnie, poznałem szczegółowo ich kuchnie, zwyczaje oraz mentalność. Zaufajcie, jest między nami więcej podobieństw niż różnic.
Przez cały okres mojego pobytu we Włoszech uczęszczałem na darmowe lekcje języka włoskiego, które były zapewnione przez moją organizację. Dzięki tym lekcjom oraz mieszkaniu w małej wiosce, gdzie naprawdę nikt nie mówi po angielsku, w ciągu pięciu miesięcy osiągnąłem poziom A2 w języku włoskim. Potrafię teraz swobodnie rozmawiać na przyziemne tematy i chcę dalej udoskonalać swoje umiejętności.
Co mi dał pobyt we Włoszech? Przede wszystkim przyjaźnie. Mam zaproszenia do Portugalii, na
południe Hiszpanii, do Turcji, Rumunii i Gruzji. Do każdego z tych miejsc mogę przyjechać kiedykolwiek i wiem, że czeka na mnie tam przyjaciółka lub przyjaciel z noclegiem. Biorąc udział w różnych projektach międzynarodowych, budujemy swoją europejską (często też pozaeuropejską) sieć kontaktów. Dzięki temu naprawdę można podróżować po wielu krajach, mieszkać ze swoimi przyjaciółmi i w wielu regionach Europy mieć po prostu wsparcie.
Doświadczenie zawodowe, które udało mi się zdobyć, otworzyło mi furtkę do dalszej działalności w obszarze międzynarodowych projektów unijnych. Już teraz planuję podjęcie pracy w podobnym charakterze. Zakochałem się w możliwościach jakie oferuje młodym Program Erasmus+ i Europejski Korpus Solidarności. Z wielką przyjemnością poświęcę moje życie zawodowe na organizowanie projektów, zajmowanie się wolontariuszami i ogólną promocję obydwóch w/w programów.
Podsumowując:
– spędzenie 5 miesięcy na południu Włoch
– nawiązanie kilku głębokich przyjaźni
– opanowanie podstaw języka włoskiego
– zdobycie niesamowite doświadczenie zawodowe.
Warto, czy nie warto? Zastanówcie się sami.
PS. Wypada jeszcze wspomnieć, że Poggiardo leży 7 km od Morza Adriatyckiego. Dzięki temu spacery na plaże odbywały się w zasadzie przez całe pięć miesięcy. W lutym pływałem już w morzu dwa razy!
blogaktywnekobiety.wordpress.com 